Thea Figee, Ans Zondag en Paul Kubic.

EXPOSITIE

van 25 mei tot en met 29 juni 2019 

Thea Figee maakt glasobjecten, grafiek en schilderijen
Afgestudeerd als graficus ontwikkelde ze een geheel eigen gemengde grafische techniek die
dicht tegen het schilderen aan ligt. Huid, structuren, kleur, transparantie, de
materialen verf en inkt dagen haar uit. De schilderijtjes zijn vaak heel klein, maar zo intens dat zij een aanzienlijke ruimte om zich heen ‘pakken’. De vele lagen verf gloeien door de toplaag heen. Sinds 1999 is daar ook geblazen glas bijgekomen.
Zorg, bewondering en liefde voor de natuur is haar basis, de allergrootste
inspiratie. De zee, rivieren en alles wat er constant in beweging is en altijd
van schoonheid verhaalt leidt vaak direct naar een geblazen glasunica. Deze hebben rijke, drijvende, zwevende kleuren met soms takjes of bladzilver erin, zodat het is alsof men naar het oppervalk van een sloot kijkt, met organismen in de diepte, op de bodem, en planten en glans aan het oppervlak. De vormen van de glasunica zijn simpele, maar elegante potjes.
Tussen het geblazen glas, de grafische werken (ook unica) en de schilderijen
is een constante wisselwerking.

De bronzen dierfiguren van Ans Zondag zijn levendig en meestal in een wankel evenwicht….
De beesten zijn stevig geboetseerd, niet gepoetst en met sterke karaktertrekken. De kleinere plastieken worden gemaakt in was en de grotere, soms levensgrote plastieken in klei. Op het origineel wordt een siliconenmal gemaakt. Van elk origineel worden meerdere kopieën in was gegoten. De oplages variëren van 3 tot maximaal 15 exemplaren.
Zij is geïntrigeerd door de meest uiteenlopende dieren, o.a. stieren, geiten, neushoorns, gnoes, egels, olifanten, vogels, etc. Maar welk dier zij ook maakt, zij werkt het liefst midden tussen de dieren.
Zij gelooft dat er zo een directere uitwisseling plaats vindt tussen het dier en het beeld. Het resultaat van deze samenwerking zijn zeer gevoelige beelden, fragiel en teder of sterk en krachtig, maar altijd levendig en duidelijk aanwezig.

Paul Kubic is beeldhouwer, maar als het te koud is in zijn atelier, trekt hij in in een knusse kamer waar zijn tekentafel staat en schildert en tekent hij de winter door.
Het zijn typisch schilderijen van een beeldhouwer, met veel fysieke textuur aangebracht met een modelleerpasta en vormen die omlijnd zijn door schaduwen, zodat een driedimensionale ruimte ontstaat. Ook de organische vormen die diagonaal over het vlak van boven naar beneden zweven komen overeen met die van zijn metalen beelden. Deze fladderende vormen komen voort uit beelden die Kubic zag – waarschijnlijk in zijn geliefde National Geographic Magazine – van de luchtstromen die eendenvleugels maken als de eend op het water landt. Opgegroeid aan Lake Erie heeft hij vele eenden zien landen. Vaak suggereren de vormen gezichten, die hij hier en daar accentueert met een oog. Er zijn verrassende visuele ontdekkingen te doen in zijn werken.